Calabasas antrenörü Thomas Cassidy beyzbol sevgisini nasıl yeniden kazandı?

30 yaşındaki Calabasas Lisesi beyzbol koçu Thomas Cassidy, 1 Ekim 2017 gecesi Route 91 Hasat Festivali’nde country müzik dinlemek için kız arkadaşını Las Vegas’a götürdü. Sahneye yakın duruyorlardı, ellerinden gelenin en iyisini yapıyorlardı. Şarkıcı Jason Aldean’ın performansına başlamadan hemen önce imtiyaz standını ziyaret etmeye karar verdiklerinde henüz üç geceden fazla gözlem noktası vardı.

Cassidy, “Bir içki almak için sıradaydık ve birdenbire yüksek sesler duydunuz” dedi. “Onların silah mı yoksa havai fişek mi olduğunu bilmiyordunuz. Etrafınıza bakmaya başlıyorsunuz ve aşağı inen insanları görüyorsunuz, sonra bunun silah sesi olduğunu anlıyorsunuz.”

Böylece, 1000’den fazla kurşunun ateşlendiği, 58 kişinin öldüğü ve 450’den fazlasının yaralandığı, Amerikan tarihinde tek bir silahlı kişinin gerçekleştirdiği en ölümcül toplu saldırı olayına tanıklık etme yolculuğumuz başladı.

Haftalar sonra Cassidy bir arkadaşıyla öğle yemeği yiyordu ve bacağının seğirmesi bir türlü durmuyordu. Aylar sonra beyzbol koçluğunu bırakacaktı. Bir askerin çatışmadan sonra yaşayabileceği türden zihinsel sağlık sorunları yaşıyordu.

Altı yıl sonra kız arkadaşı artık onun karısıdır. 2 yaşında bir kızları var, Calabasas’a baş antrenör olarak geri döndü ve aynı zamanda atletik direktör olarak görev yapıyor.

Pazar günü Akıl Hastalıkları Farkındalığı haftası başlıyor ve Cassidy gördüklerini, duyduklarını ve deneyimlediklerini aşmaya çalışırken neler yaşadığını anlattı.

“Korkunç, korkunç bir deneyimdi ama diğer taraftan çıktım” dedi.

Sahneyi anlatabilir misiniz?

“Tezgahın yanına eğildiğimi ve karımı yakaladığımı hatırlıyorum. Kasanın altına girdik. Ve dışarı baktı. Aşağı inen insan dalgalarını görüyordunuz. Annem ve babam da oradaydı. Annemi telefonla aradım ve bizim de onlar gibi saklandığımızı söyledim. Sonunda birisi bizi yakaladı ve arka tarafa doğru koşmamızı söyledi. Bu, ailemin izlediği yolun aynısıydı. Bu zavallı kadın tekerlekli sandalyesinden düştü. Sokakta koşuyorduk ve bir apartman kompleksinden bazı insanlar çıkıp yardıma ihtiyaçları olduğunu, orada çok sayıda insanın vurulduğunu söyledi. Oraya gittik. Kanamayı durdurmaya çalışırken ölü bedenler gördüm ve yaraları bastırdım. Tam bir kaostu. Benden ve babamdan birini arabaya taşımaya yardım etmemizi istediler. O odadaki herkes tepeden tırnağa kanla kaplıydı. Arabalar yanaşıyordu ve biz insanları yüklüyorduk. Her yerde sirenler vardı. Hepimizin kıyafetlerinde kan vardı. Sabah eve dönmek için uçağa bindik. O kadar gerçeküstüydü ki.”

Sonrasıyla nasıl başa çıktınız?

“Salı günü okula geldim. Tamamen uyuşmuştum. Ne yapacağımı bilemedim. Akıl sağlığı alanından birisi bana ulaştı ve gelip benimle konuşmayı teklif etti. Onunla bu konuyu görüştüm ve açıkçası bugün sabah görüşmemi yaptım. Haftada bir kez işe giderken onunla sırf hayatımda olup bitenler hakkında konuşmak için konuşuyorum. Zamanla ortaya çıkan ve sizi o şeye geri getiren şeyler var. İlk birkaç aydan bir yıla kadar uyuşmuştum ve sindirmeye çalışıyordum. Bir yıl sonra uyuşukluktan gazım bitti ve hayatta kaldım. İşte o zaman gerçekten ağır bir depresyonla uğraşmaya başladım. Mental olarak zorlanıyordum. Gerçekten beyzbol işini istediğim seviyede yapamayacağımı hissettim. Bir adım geri çekilip kendimi bulmaya çalışmam gerekiyordu. Beyzbola kızmaya başladığımı hissettim ve beyzbolu seven ve beyzbol koçluğu yapmak isteyen genç bir adamdım, ancak devam edersem bundan nefret edeceğimi ve koçluğu bırakacağımı hissettim.

Kızınızın 2021’de doğması bazı şeyleri değiştirmeye yardımcı oldu mu?

“Baba olmayı seviyorum ve bu bakış açılarını değiştirdi. Çekimler genel olarak benim için bakış açılarını değiştirdi. Gerçekten küçük şeyleri dert etmiyorum. Hayatımda neyin önemli olduğunu belirleyebildim. Bir antrenör olarak oyunculara verdiğim mesaj bana yardımcı oldu. Bu gerçekten iyi bir insan olmakla, hayattaki önceliklerinize sahip olmakla ve istediğiniz şeyleri yapmakla ilgilidir. Göz açıp kapayıncaya kadar her şeyin değişebileceğini ve/veya bitebileceğini öğrendim.”

Oyunculara nasıl yardımcı oluyorsunuz?

“Ben akıl sağlığının ve yardım almanın büyük bir savunucusuyum. Yardım aldığım ve almaya devam ettiğim için kendimi şanslı hissediyorum. Bunun önemli olduğunu ve ihtiyaç duyulduğunda insanların yardım almaktan çekinmemesi gerektiğini düşünüyorum. Sormak zor. Takip eden günlerde mücadele ediyordum. Konuştuğum kişi bana ulaştı. Kendim gitseydim bana ulaşmaz mıydılar diye sık sık merak ediyorum. Sonsuza kadar minnettarım. Birçok bakımdan hayatımı kurtardı. Aldığım yardım olmasaydı şu an bulunduğum pozisyonda oturacağımı düşünmüyorum.”

Beyzbola olan aşkın geri mi döndü?

“Evet. Koç’a teşekkür ediyorum [Shaun] Beni geri getirdiğin için Kort’a teşekkür ederim. Tereddüt ettim. Farklı bir rolle geri dönmek güzeldi ve baş antrenör olmama ve beyzbola yeniden aşık olmama yardımcı oldu. O gittiğinde, başvurduğumda doğru hissettim ve işi tekrar aldığımı söylediler. Gerçekten duygusal bir an oldu. Bu travmatik olayı yaşadım, aksiliklerle karşılaştım ve etrafımdaki insanların yardımıyla mücadele edip daha önce bulunduğum konuma gelmem benim için gurur verici, tam bir döngü anıydı.

Deneyimleriniz konusunda neden bu kadar dürüstsünüz?

“Öğrenciler sorduğunda her zaman paylaşırım. Bu, oyuncuların beni daha iyi tanıması için bir fırsat. Evet, beyzbol koçuyum ama onların hayattaki gelişimlerini desteklemek için buradayım.”