Sadece ayakta duran bir odaydı, kapüşonlular ve sırt çantalarına sarılı bir grup Garfield Lisesi öğrencisi, yeni parlayan elmaslarının arkasındaki yürüyüş yolunu sıralıyordu. Bazıları tribünlerin arkasında birkaç fit yüksekliğindeki bir tepeye tırmandı ve kendilerini sabitlemek için arkalarındaki çiti kavradı. Bazıları futbol stadyumunun tribünlerinde orta saha çitinin arkasında toplanmış, yeni çimlenmiş yeşil alanlara bakıyordu.
Yıllarca bu imkansızdı. Garfield’ın, genellikle East Los Angeles College’da oynanan beyzbol maçları, bahçe sandalyelerinde oturan birkaç ebeveyn tarafından izlendi ve akranları yoktu. Hiçbir zaman bir ev sahası olmadı, bu nedenle öğrenciler maçlara neredeyse hiç gelemedi ve “ev oyunlarında” atıştırmalık büfesini işleten Irene Maldonado gibi topluluk üyeleri, Los Angeles çevresindeki çeşitli parklara kutularca yiyecek taşımak zorunda kaldı.
Maldonado Perşembe gecesi, ev plakalı çitin arkasındaki acılı köpekler ve nachos sunulan bir snack bardan “Şimdi bu harika bir kalabalığa sahibiz, bu çok harika,” dedi. “Çocuklarımızın bir yere gitmesine gerek yok. Buradalar. yerel. Orası bizim evimiz, biliyorsun değil mi?”
Perşembe öğleden sonra Garfield’ın kendi kampüslerindeki ilk maçında gururla konuşurken, oğlu Elias boşluğa duble yaptı. Ve Maldonado, çocuğunun yeni bir ev sahasında üsleri koştuğunu görünce, ciğerlerinin tüm gücüyle haykırdı: “İşte çocuk!”
Maldonado, “Harika,” dedi. “Çok harika… ağlamak istiyorsun çünkü sanki buradaymış gibi. O sonunda burada.”
Gerçekten de, uzun zamandır beklenen bir beyzbol elması, toplumun gururunun yeni bir mücevherinde tamamlanan çok yıllı bir inşaat projesi olan Garfield Lisesi’nde nihayet tamamlandı. Ve Bulldogs’un ilk iç sahadaki rakibi: Roosevelt Rough Riders’tan başkası değil, hikayeli bir East Los Angeles Classic rekabeti beyzbol elması üzerinde hayat buluyor.
Garfield’ın okul bandosunun kornalarıyla gümbür gümbür gümbür gümbür çalan bir oyun öncesi törenin ve müdür Andres Favela’nın ilk konuşmasının ardından Garfield, Doğu LA topluluğu için başka bir galibiyette şehirler arası rakiplerini 3-1 yendi.
Favela, “Yıldızlar hizalandı,” dedi.
Atletizm direktörü Lorenzo Hernandez, yıllarca yerel parklara ve bölgedeki liselere gidip beyzbol programlarını bir araya getirmeye çalışmak “yorucuydu” dedi. Antrenör Ruben Torres, Şehir Bölümü’nün üst bölümlerinde, asfaltta ve çimde saha oyuncularını alma alıştırması yapmak zorunda olan rekabetçi bir program yürütmekle görevlendirildi.
Torres, “Koçluk yapmayan hiç kimsenin bunun ne kadar sinir bozucu olabileceğini bildiğini sanmıyorum” dedi.
Torres, eski müdür Mario Cantu ve halefi Favela’nın devam eden çabaları ve yerel Los Angeles Birleşik Okul Bölgesi yönetim kurulu üyesi Monica Garica’nın teşvikiyle, Temmuz 2020’de kampüs içi bir alan için planlar yürürlüğe girdi. Favela’nın 5 milyon dolardan fazla olduğu tahmin ediliyor.
Sağ saha çitine uygun alan oluşturmak için futbol sahası tribünlerinin bir tarafının büyük bir kısmı yıkıldı. Ve orada, Garfield yakalayıcısı Jose Rosas’ın Bulldogs’un ev sahasındaki ilk homer için üçüncü vuruş atışını bıraktığı, artık hayalet metal sıralardaydı. Kıdemli batarya arkadaşı Cesar Ferrer, adını tarihe ekledi ve 6 ⅔ vuruşta tek turluk bir güzellik atarak galibiyete ulaşan ilk atıcı oldu.
“Oldukça iyi yaptım, ha?” Ferrer gülüp başını sallayan Rosa’nın maç sonrasına gülümsedi.
Son bir grevden sonra, tüm maç boyunca Roosevelt hayranlarıyla ileri geri saçma sapan konuşmalar yapan Bulldog öğrencileri, bir konfeti patlatma tugayı salıverdi. Ve Torres, kutlamalar sona erdikten sonra oyuncularını bir konuşma için sağ sahada topladı.
Torres, “Burada hepsini kazanamayacağız,” dedi. “Ama deneyeceğiz.”