Joelle Trepagnier ünlü yıldız ailesini geride bırakmak istiyor

Beyaz Saray’ın karbon kopyası gibi görünen bir ev, Inglewood’da sakin bir mahallede oturuyor.

Son derece bakımlı bir çim ile mükemmel pastel beyazdır. Ön girişin üzerinden bakan bir tepeden aşağı inen dört ince, yükselen sütuna sahiptir. Kraliyet ailesinin burada yaşadığına dair bir ipucu.

Yine de çevredeki banliyödekilerin çoğu bilmiyor. Tarihte bir tura davet edilmedikleri sürece, Los Angeles’taki en büyük atletik ailelerden birinin evinde olamazlardı.

Warren Edmonson, oturma odasındaki bir sandalyeden, atletizmde mükemmellik için devasa bir tapınağa ev sahipliği yapan evin etrafındaki çeşitli eşyalara işaret ediyor. Pencere kenarındaki üç büyük raftan taşan kupalar, Edmonson’ın Olimpiyat şampiyonu eşi Barbara Ferrell Edmonson’a övgüler ve Warren’ın 1970’lerin başında dünyanın en hızlı adamı olarak geçirdiği UCLA günleri var.

Sarı çerçeveli, duvarları dolduran düzinelerce arasında, kızları Malika ve Miya’nın 1997’de Playa del Rey St. Bernard Lisesi ile 400 metre bayrak yarışında ulusal rekoru kıran bir haber kupürü var.

Torunu Joelle Trepagnier yakınlarda oturuyor ve dalgın dalgın bir şekilde bir bardak gazozdaki pipeti çiğniyor.

“Bu, sadece tarih. Bütün bunlar tarih. Ve şimdi yukarı çıkıyor,” dedi Edmonson, dikkatini duvarlardan 15 yaşındaki Trepagnier’e çevirerek. “Arkama yaslanıp koşusunu izleyeceğim ve geçmişini izleyeceğim.”

Malika ve eski USC basketbol yıldızı Jeff Trepagnier’in kızı, Edmonson pist yıldızlarının üçüncü nesli, 9 Nisan’da Arcadia Invitational’da 400’ü kazanan erken gelişmiş bir Culver City ikinci sınıf öğrencisi.

Edmonson, “Şu anda koşma şekli,” diyor, “tüm hayatı onun önünde.”

Mutfakta, köşedeki küçük bir masada Trepagnier’in gençlik ödülleri duruyor. Duvarlardaki kancalardan yaklaşık 50 madalya sarkıyor.

Oldukça fazla olsa da, yeterli değil.

“Çalışıyorum,” dedi Trepagnier, oturma odasındaki ganimet sandığının hayallerine dalarak, “gibi görünmeye O”

Beyaz Saray’ın bu yolunda büyüdü ve madalya yığınlarının ne anlama geldiğini asla gerçekten anlamadı. Şimdi yapıyor. Geçen yıl, annesinin adını Athletic.net’e yazarak her yaştaki zamanlarını inceledi.

Trepagnier onları yok etmek istiyor.

Trepagnier annesi hakkında “Ondan daha hızlı olmak üzereyim” dedi. “Benim gibi sahip olmak ile.'”

Bu, Culver City kızlarının pistini şekillendiren yeni zihinle başladı: bayanlar 400 engellide Olimpiyat altın madalyası kazanan ve bir Inglewood yerlisi olan koç Lashinda Demus. Demus, ıslığıyla kulakları delen, antrenmanları o kadar şiddetli koşan, sporcuların yorgunluktan yüzüstü ve pistte iki yana açıldığı için büyüklük talep ediyor. Onunla bir yıl, Trepagnier’e çok fazla acı çekti ve ayrıca 400 süresinden iki saniye düştü.

Demus, Trepagnier için “Onun kendisi olmak istediğini görüyorum,” dedi. “Uzağa gitmek istiyorsan buna sahip olmalısın… Sanırım buna sahip.”

Bazen çok istiyor. Geçen yıl eyalet toplantısında Trepagnier o kadar gergindi ki, sahne alanlarından başlangıç ​​bloklarına yürürken yedi kez kustu.

“Kötüydü,” diye güldü Trepagnier. “Çok kötüydü.”

Bu yıl kusmadı. Yarışlarının çoğunu kazandı. Gelecek hafta sonu Trepagnier’in 2. Klasmanda favori olacağı Güney Bölümü finallerine kadar güven akıyor.

Trepagnier liseyi bitirdiğinde – ve tıpkı annesi ve teyzesi gibi USC’ye gitmeyi umuyor – zamanını 400’de 52 saniyeye ve 200’de 23’e düşürmek istiyor.

Parıldayan oturma odasının karşısından annesine bakarak duraklıyor.

“Lisedeki 200 zamanın neydi?” o soruyor.

“En hızlım mı? A 23.47,” diye yanıtlıyor Malika.

Ve Trepagnier başını sallıyor, annesi ve büyükbabası gülüyor.

“Mmm-kay,” diye bitiriyor.

15 yaşındaki çocuğun yüzüne küstah bir gülümseme yayıldı ama gözleri çeliktendi. Yemek odasındaki masa çok küçük ve raflarda yeterli alan yok.

Daha fazlasını istiyor.