PUNE Maharashtra’nın kojenerasyona yönelik yolculuğu, eyalet hükümetinin şeker fabrikalarını şeker kamışı atıklarını kullanarak elektrik santralleri inşa etmeye teşvik etmeye çalıştığı 2007 yılında başladı. Maharashtra büyük bir elektrik kesintisinden muzdarip olduğu için duyuru büyük bir rahatlama oldu.
Şubat 2008’de, günlük 5.000 MW’lık elektrik açığını gidermek için hükümet, 2011 yılına kadar 1.200 MW elektrik üretmesi beklenen kojenerasyon projelerini destekleme kararı aldı. (HT FOTOĞRAF)
Kırsal Maharashtra’nın çoğu bölümü, elektrik talebinin yüksek olduğu yaz aylarında sekiz ila on altı saatlik elektrik kesintileri yaşadı. Çiftçilerin elektriği, geceleri bile çiftliklerini sadece iki ila üç saat sulamak için vardı.
Sektör yeni projeler başlatmaktan kaçındığı için günler zordu.
O dönemde hükümet şeker fabrikalarının fabrika kurması için mali destek açıklamıştı. Tesislerin yüzde 5’i fabrikanın hissedarları tarafından, yüzde 5’i (geri ödemesiz) eyalet hükümeti tarafından, yüzde 30’u Şeker Kalkınma Fonu tarafından ve yüzde 60’ı diğer mali kurumlar tarafından finanse edildi.
Günde 5.000 MW’lık elektrik açığını gidermek için hükümet, 2011 yılına kadar 1.200 MW elektrik üretmesi beklenen kojenerasyon projelerini desteklemek için Şubat 2008’de bir karar aldı. Kojenerasyon, öncelikle değirmenlerde buhar üretmek için kullanılan ve ayrıca elektrik üretmek için turbojeneratör kanatlarını çalıştırmak için kullanılabilen ezilmiş şeker kamışından elde edilen bir kalıntı olan küspeye dayanıyordu. Hükümet başlangıçta denetim raporlarına göre 55 değirmen belirledi.
Kooperatif ve özel fabrikalar birkaç yıl içinde elektrik üretmeye başladığında, devletin güçlü şeker lobisi – o zamanlar büyük ölçüde Kongre’deki politikacılar ve Milliyetçi Kongre Partisi (NCP) tarafından kontrol ediliyordu – rejimi değiştirdi. Hükümdarlar ve şeker baronları, 2009’un sonlarında yasayı değiştirerek şeker fabrikalarının ürettiği elektriğin yüzde 50’sini Hindistan’ın herhangi bir yerinde açık piyasada satmalarına izin verdi. Bu, kojenerasyon santrallerinin eyalet içindeki kamu kuruluşlarına elektrik satmasını gerektiren direktifin orijinal taslağından farklıydı.
Maharashtra Elektrik Düzenleme Komisyonu şeker lobisinin talebi üzerine elektrik tarifesini yüzde 57 artırdığı için elektriğin kalan yüzde 50’si de ucuzlamamalı. ₹3.05 ila ₹Sonraki yıllarda artan 4,79 ₹yüzde 6.60 Yine de üreticiler, fiyatların yoğun olduğu zamanlarda daha da yüksek olduğu açık piyasada satış yapmayı tercih ettiler. Yan ürünlerden elde edilen gelir, şeker kamışı ve şeker fiyatları hükümet tarafından kontrol edildiğinden, değirmenlerin karlılığının artmasına yardımcı oldu.
Devletin şeker fabrikalarına elektrik santrali kurmaları için vatandaşlara para ödediler, ancak çok az şey getirdiler. İlginç bir şekilde, şeker fabrikalarını kontrol eden nüfuzlu politikacılar da politikadan fayda sağladığından, muhalefet çok az heyecan duydu.
Yaklaşık 15 yıl sonra, eyalet ve ülkedeki toplam elektrik üretimi önemli ölçüde iyileştiğinde, 2023’te kojenerasyon tam bir döngüye girecek. HT’nin geçen hafta bildirdiği gibi, birçok şeker fabrikası artık ancak kendi ihtiyaçlarını karşılayacak kadar elektrik üretiyor. Bunun yerine, etanol üretmek için içki fabrikaları kurmak için kaynakları kullanıyorlar. 2007’de sadece 2 değirmenden yakın zamana kadar Maharashtra’da kojenerasyona dahil olan toplam 122 şeker fabrikası vardı; 122 değirmenin 62’si kooperatif ve geri kalan değirmenler özeldi.
Fabrikalar, daha yüksek şartlarla da olsa bugün elektriği kamu kuruluşu Maharashtra Eyalet Elektrik Dağıtım Co. Ltd’ye (MSEDCL) satmaya istekli ve Şeker Kurulu bunun için baskı yapıyor. Öte yandan MSEDCL, bu fabrikaların elektriği daha uygun koşullarda satmasını istiyor, çünkü bu fabrikaların çoğu fabrikaların inşası için paralarını zaten geri ödedi ve artık sadece işletme maliyetleri var. Değirmenlerin istediği olursa, kamu hizmeti şirketinin daha yüksek tarifelerle satın aldığı elektrik eninde sonunda tüketiciler tarafından geri kazanılacağı için tüketiciler zarara uğrayacaktır.
Şeker kamışı Maharashtra’daki birçok politikacının hayatını kolaylaştırmış gibi görünse de vatandaşların kalplerinde buruk bir tat bırakıyor.
Şubat 2008’de, günlük 5.000 MW’lık elektrik açığını gidermek için hükümet, 2011 yılına kadar 1.200 MW elektrik üretmesi beklenen kojenerasyon projelerini destekleme kararı aldı. (HT FOTOĞRAF)
Kırsal Maharashtra’nın çoğu bölümü, elektrik talebinin yüksek olduğu yaz aylarında sekiz ila on altı saatlik elektrik kesintileri yaşadı. Çiftçilerin elektriği, geceleri bile çiftliklerini sadece iki ila üç saat sulamak için vardı.
Sektör yeni projeler başlatmaktan kaçındığı için günler zordu.
O dönemde hükümet şeker fabrikalarının fabrika kurması için mali destek açıklamıştı. Tesislerin yüzde 5’i fabrikanın hissedarları tarafından, yüzde 5’i (geri ödemesiz) eyalet hükümeti tarafından, yüzde 30’u Şeker Kalkınma Fonu tarafından ve yüzde 60’ı diğer mali kurumlar tarafından finanse edildi.
Günde 5.000 MW’lık elektrik açığını gidermek için hükümet, 2011 yılına kadar 1.200 MW elektrik üretmesi beklenen kojenerasyon projelerini desteklemek için Şubat 2008’de bir karar aldı. Kojenerasyon, öncelikle değirmenlerde buhar üretmek için kullanılan ve ayrıca elektrik üretmek için turbojeneratör kanatlarını çalıştırmak için kullanılabilen ezilmiş şeker kamışından elde edilen bir kalıntı olan küspeye dayanıyordu. Hükümet başlangıçta denetim raporlarına göre 55 değirmen belirledi.
Kooperatif ve özel fabrikalar birkaç yıl içinde elektrik üretmeye başladığında, devletin güçlü şeker lobisi – o zamanlar büyük ölçüde Kongre’deki politikacılar ve Milliyetçi Kongre Partisi (NCP) tarafından kontrol ediliyordu – rejimi değiştirdi. Hükümdarlar ve şeker baronları, 2009’un sonlarında yasayı değiştirerek şeker fabrikalarının ürettiği elektriğin yüzde 50’sini Hindistan’ın herhangi bir yerinde açık piyasada satmalarına izin verdi. Bu, kojenerasyon santrallerinin eyalet içindeki kamu kuruluşlarına elektrik satmasını gerektiren direktifin orijinal taslağından farklıydı.
Maharashtra Elektrik Düzenleme Komisyonu şeker lobisinin talebi üzerine elektrik tarifesini yüzde 57 artırdığı için elektriğin kalan yüzde 50’si de ucuzlamamalı. ₹3.05 ila ₹Sonraki yıllarda artan 4,79 ₹yüzde 6.60 Yine de üreticiler, fiyatların yoğun olduğu zamanlarda daha da yüksek olduğu açık piyasada satış yapmayı tercih ettiler. Yan ürünlerden elde edilen gelir, şeker kamışı ve şeker fiyatları hükümet tarafından kontrol edildiğinden, değirmenlerin karlılığının artmasına yardımcı oldu.
Devletin şeker fabrikalarına elektrik santrali kurmaları için vatandaşlara para ödediler, ancak çok az şey getirdiler. İlginç bir şekilde, şeker fabrikalarını kontrol eden nüfuzlu politikacılar da politikadan fayda sağladığından, muhalefet çok az heyecan duydu.
Yaklaşık 15 yıl sonra, eyalet ve ülkedeki toplam elektrik üretimi önemli ölçüde iyileştiğinde, 2023’te kojenerasyon tam bir döngüye girecek. HT’nin geçen hafta bildirdiği gibi, birçok şeker fabrikası artık ancak kendi ihtiyaçlarını karşılayacak kadar elektrik üretiyor. Bunun yerine, etanol üretmek için içki fabrikaları kurmak için kaynakları kullanıyorlar. 2007’de sadece 2 değirmenden yakın zamana kadar Maharashtra’da kojenerasyona dahil olan toplam 122 şeker fabrikası vardı; 122 değirmenin 62’si kooperatif ve geri kalan değirmenler özeldi.
Fabrikalar, daha yüksek şartlarla da olsa bugün elektriği kamu kuruluşu Maharashtra Eyalet Elektrik Dağıtım Co. Ltd’ye (MSEDCL) satmaya istekli ve Şeker Kurulu bunun için baskı yapıyor. Öte yandan MSEDCL, bu fabrikaların elektriği daha uygun koşullarda satmasını istiyor, çünkü bu fabrikaların çoğu fabrikaların inşası için paralarını zaten geri ödedi ve artık sadece işletme maliyetleri var. Değirmenlerin istediği olursa, kamu hizmeti şirketinin daha yüksek tarifelerle satın aldığı elektrik eninde sonunda tüketiciler tarafından geri kazanılacağı için tüketiciler zarara uğrayacaktır.
Şeker kamışı Maharashtra’daki birçok politikacının hayatını kolaylaştırmış gibi görünse de vatandaşların kalplerinde buruk bir tat bırakıyor.
YAZAR HAKKINDA
Yogesh Joshi, Hindustan Times’da Editör Yardımcısıdır. Batı Maharashtra’dan siyaset, güvenlik, kalkınma ve insan haklarını ele alıyor.
…ayrıntılı olarak görün