Geçtiğimiz Haziran ayında Glendale Lisesi basketbol antrenörü Art Samontina, zatürre hastası olan 6 yaşındaki oğlunun nefesinin kesilmesini ve doktorların onu hayata döndürmeye çalışmasını dehşet içinde cep telefonuyla yaklaşık 10 dakika boyunca izledi.
Nişanlısı, yoğun bakım ünitesinde işlerin ne kadar ciddi hale geldiğini kendisine bildirmek için Filipinler'den görüntülü arama yaptı. Oğlunu kurtarmaya çalışan sağlık personelinin kalp masajı yaptığını gördü. Daha sonra kalp masajını yapan doktor yapabileceği başka bir şey olmadığını söyledi.
Samontina, “Onu gömmek için eve uçtum” dedi.
Samontina haftalarca onun kalbini iyileştirmeye çalıştı. Engeller zihinsel ve fiziksel olarak önünde durmaya devam etti. Plan basketbol koçluğuna bir yıl ara vermekti.
Glendale'in en çok geri dönen oyuncusu Josh Ballard, “Onu kendi haline bıraktık” dedi.
Samontina'nın yemek yiyemediğini, uyuyamadığını, araba kullanamadığını söylediği zamanlar oldu. Titreyen dönemler geçiriyordu.
İlk evliliğinden olan ergenlik çağındaki oğlu Jacob, “Ona yiyecek getirirdim” dedi.
Jacob, geçen sezon Pasifik Ligi maçlarında babasıyla karşı karşıya gelirken Burbank Burroughs'ta üç yıl basketbol oynamıştı. Şimdi kendi zor kararını verdi; en yakın arkadaşlarını geride bırakıp son sezonunu babasıyla oynamak ve iyileşmesine yardımcı olmak için Glendale'e transfer olmak.
“Her zaman babam için oynamak istemiştim” dedi. “Onunla birlikte sahada yürümek istedim. Arkadaşlarımı geride bırakmak bile doğru bir karar diye düşünüyorum.”
Babası, oğlunun yanında antrenörlüğe dönmeye karar verdi. Antrenmanlara her katıldığında ve Jacob ve oyuncularının yanında olduğunda kendini sağlıklı hissediyor.
Samontina, “Oğlunuzun sizin için oynaması harika bir duygu” dedi.
Terapi aldı, ancak gerçek terapi basketbolu öğretmek ve basketbol koçluğu yaparken basketbolun yanında olmanın rahatlığını kabul etmektir.
İyileştirici bir güç var.
Yaşadığı trajediye rağmen Samontina iyileşmek için her gün çalışmaya devam ediyor. Halen Filipinler'de yaşayan nişanlısından bir kızı ve ilk evliliğinden bir kızı daha var. Bir de basketbolu seven ve her antrenmanda ve maçta sadece varlığıyla babasını mutlu eden Jacob var.
Samontina, “Basketbol şu anda benim terapim” dedi.
Trajediden hemen sonra bir donut dükkanına gittiğini ve küçük bir çocuğun merhaba demek için yanına geldiğini hatırlıyor.
“Oğlumla aynı yaştaydı ve neredeyse ağlamak istiyordum. Her şey sana onu hatırlatıyor” dedi. “Muhtemelen bana yardımcı olan en büyük şey Jacob'ın yanımda olması.”
Şükran Günü'nde Samontina ileriye giden bir yol bulduğu için minnettar. Jacob'la birlikte olacak. Muhtemelen hindi yemekle balkabaklı turta yemek arasında biraz çekim yapacaklar. İyileşme devam ediyor.
“Hayata daha çok değer veriyorsun” dedi. “Onunla geçirdiğin her anın kıymetini bilmeye çalışıyorsun.”
Nişanlısı, yoğun bakım ünitesinde işlerin ne kadar ciddi hale geldiğini kendisine bildirmek için Filipinler'den görüntülü arama yaptı. Oğlunu kurtarmaya çalışan sağlık personelinin kalp masajı yaptığını gördü. Daha sonra kalp masajını yapan doktor yapabileceği başka bir şey olmadığını söyledi.
Samontina, “Onu gömmek için eve uçtum” dedi.
Samontina haftalarca onun kalbini iyileştirmeye çalıştı. Engeller zihinsel ve fiziksel olarak önünde durmaya devam etti. Plan basketbol koçluğuna bir yıl ara vermekti.
Glendale'in en çok geri dönen oyuncusu Josh Ballard, “Onu kendi haline bıraktık” dedi.
Samontina'nın yemek yiyemediğini, uyuyamadığını, araba kullanamadığını söylediği zamanlar oldu. Titreyen dönemler geçiriyordu.
İlk evliliğinden olan ergenlik çağındaki oğlu Jacob, “Ona yiyecek getirirdim” dedi.
Jacob, geçen sezon Pasifik Ligi maçlarında babasıyla karşı karşıya gelirken Burbank Burroughs'ta üç yıl basketbol oynamıştı. Şimdi kendi zor kararını verdi; en yakın arkadaşlarını geride bırakıp son sezonunu babasıyla oynamak ve iyileşmesine yardımcı olmak için Glendale'e transfer olmak.
“Her zaman babam için oynamak istemiştim” dedi. “Onunla birlikte sahada yürümek istedim. Arkadaşlarımı geride bırakmak bile doğru bir karar diye düşünüyorum.”
Babası, oğlunun yanında antrenörlüğe dönmeye karar verdi. Antrenmanlara her katıldığında ve Jacob ve oyuncularının yanında olduğunda kendini sağlıklı hissediyor.
Samontina, “Oğlunuzun sizin için oynaması harika bir duygu” dedi.
Terapi aldı, ancak gerçek terapi basketbolu öğretmek ve basketbol koçluğu yaparken basketbolun yanında olmanın rahatlığını kabul etmektir.
İyileştirici bir güç var.
Yaşadığı trajediye rağmen Samontina iyileşmek için her gün çalışmaya devam ediyor. Halen Filipinler'de yaşayan nişanlısından bir kızı ve ilk evliliğinden bir kızı daha var. Bir de basketbolu seven ve her antrenmanda ve maçta sadece varlığıyla babasını mutlu eden Jacob var.
Samontina, “Basketbol şu anda benim terapim” dedi.
Trajediden hemen sonra bir donut dükkanına gittiğini ve küçük bir çocuğun merhaba demek için yanına geldiğini hatırlıyor.
“Oğlumla aynı yaştaydı ve neredeyse ağlamak istiyordum. Her şey sana onu hatırlatıyor” dedi. “Muhtemelen bana yardımcı olan en büyük şey Jacob'ın yanımda olması.”
Şükran Günü'nde Samontina ileriye giden bir yol bulduğu için minnettar. Jacob'la birlikte olacak. Muhtemelen hindi yemekle balkabaklı turta yemek arasında biraz çekim yapacaklar. İyileşme devam ediyor.
“Hayata daha çok değer veriyorsun” dedi. “Onunla geçirdiğin her anın kıymetini bilmeye çalışıyorsun.”